متن سوره های کل قرآن کریم، وبلاگ
متن عربی سوره واقعه بدون ترجمه (با تفسیر و ثواب قرائت سوره)
آبان
در این صفحه متن سوره واقعه بدون ترجمه قرار داده شده است و در ادامه آن نیز ترجمه تفسیر و برخی روایات در ثواب و فضیلت خواندن سوره واقعه آورده شده است. سوره واقعه ۹۶ آیه دارد و متن عربی آن به صورت درشت خط و بسیار خوانا قرار داده شده است. برای مشاهده قیمت و خرید محصولات فرهنگی در سایت ما کلیک کنید.
متن سوره واقعه بدون ترجمه
بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا وَقَعَتِ ٱلْوَاقِعَةُ(1)لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ(2)خَافِضَةٌۭ رَّافِعَةٌ(3)إِذَا رُجَّتِ ٱلْأَرْضُ رَجًّۭا(4)وَبُسَّتِ ٱلْجِبَالُ بَسًّۭا(5)فَكَانَتْ هَبَآءًۭ مُّنۢبَثًّۭا(6)وَكُنتُمْ أَزْوَٰجًۭا ثَلَٰثَةًۭ(7)فَأَصْحَٰبُ ٱلْمَيْمَنَةِ مَآ أَصْحَٰبُ ٱلْمَيْمَنَةِ(8)وَأَصْحَٰبُ ٱلْمَشْـَٔمَةِ مَآ أَصْحَٰبُ ٱلْمَشْـَٔمَةِ(9)وَٱلسَّٰبِقُونَ ٱلسَّٰبِقُونَ(10)أُو۟لَٰٓئِكَ ٱلْمُقَرَّبُونَ(11)فِى جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ(12)ثُلَّةٌۭ مِّنَ ٱلْأَوَّلِينَ(13)وَقَلِيلٌۭ مِّنَ ٱلْءَاخِرِينَ(14)عَلَىٰ سُرُرٍۢ مَّوْضُونَةٍۢ(15)مُّتَّكِـِٔينَ عَلَيْهَا مُتَقَٰبِلِينَ(16)يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَٰنٌۭ مُّخَلَّدُونَ(17)بِأَكْوَابٍۢ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍۢ مِّن مَّعِينٍۢ(18)لَّا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنزِفُونَ(19)وَفَٰكِهَةٍۢ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ(20)وَلَحْمِ طَيْرٍۢ مِّمَّا يَشْتَهُونَ(21)وَحُورٌ عِينٌۭ(22)كَأَمْثَٰلِ ٱللُّؤْلُؤِ ٱلْمَكْنُونِ(23)جَزَآءًۢ بِمَا كَانُوا۟ يَعْمَلُونَ(24)لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًۭا وَلَا تَأْثِيمًا(25)إِلَّا قِيلًۭا سَلَٰمًۭا سَلَٰمًۭا(26)وَأَصْحَٰبُ ٱلْيَمِينِ مَآ أَصْحَٰبُ ٱلْيَمِينِ(27)فِى سِدْرٍۢ مَّخْضُودٍۢ(28)وَطَلْحٍۢ مَّنضُودٍۢ(29)وَظِلٍّۢ مَّمْدُودٍۢ(30)وَمَآءٍۢ مَّسْكُوبٍۢ(31)وَفَٰكِهَةٍۢ كَثِيرَةٍۢ(32)لَّا مَقْطُوعَةٍۢ وَلَا مَمْنُوعَةٍۢ(33)وَفُرُشٍۢ مَّرْفُوعَةٍ(34)إِنَّآ أَنشَأْنَٰهُنَّ إِنشَآءًۭ(35)فَجَعَلْنَٰهُنَّ أَبْكَارًا(36)عُرُبًا أَتْرَابًۭا(37)لِّأَصْحَٰبِ ٱلْيَمِينِ(38)ثُلَّةٌۭ مِّنَ ٱلْأَوَّلِينَ(39)وَثُلَّةٌۭ مِّنَ ٱلْءَاخِرِينَ(40)وَأَصْحَٰبُ ٱلشِّمَالِ مَآ أَصْحَٰبُ ٱلشِّمَالِ(41)فِى سَمُومٍۢ وَحَمِيمٍۢ(42)وَظِلٍّۢ مِّن يَحْمُومٍۢ(43)لَّا بَارِدٍۢ وَلَا كَرِيمٍ(44)إِنَّهُمْ كَانُوا۟ قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ(45)وَكَانُوا۟ يُصِرُّونَ عَلَى ٱلْحِنثِ ٱلْعَظِيمِ(46)وَكَانُوا۟ يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًۭا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبْعُوثُونَ(47)أَوَءَابَآؤُنَا ٱلْأَوَّلُونَ(48)قُلْ إِنَّ ٱلْأَوَّلِينَ وَٱلْءَاخِرِينَ(49)لَمَجْمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَٰتِ يَوْمٍۢ مَّعْلُومٍۢ(50)ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا ٱلضَّآلُّونَ ٱلْمُكَذِّبُونَ(51)لَءَاكِلُونَ مِن شَجَرٍۢ مِّن زَقُّومٍۢ(52)فَمَالِـُٔونَ مِنْهَا ٱلْبُطُونَ(53)فَشَٰرِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ ٱلْحَمِيمِ(54)فَشَٰرِبُونَ شُرْبَ ٱلْهِيمِ(55)هَٰذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ ٱلدِّينِ(56)نَحْنُ خَلَقْنَٰكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ(57)أَفَرَءَيْتُم مَّا تُمْنُونَ(58)ءَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُۥٓ أَمْ نَحْنُ ٱلْخَٰلِقُونَ(59)نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ ٱلْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ(60)عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَٰلَكُمْ وَنُنشِئَكُمْ فِى مَا لَا تَعْلَمُونَ(61)وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ ٱلنَّشْأَةَ ٱلْأُولَىٰ فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ(62)أَفَرَءَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ(63)ءَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُۥٓ أَمْ نَحْنُ ٱلزَّٰرِعُونَ(64)لَوْ نَشَآءُ لَجَعَلْنَٰهُ حُطَٰمًۭا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ(65)إِنَّا لَمُغْرَمُونَ(66)بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ(67)أَفَرَءَيْتُمُ ٱلْمَآءَ ٱلَّذِى تَشْرَبُونَ(68)ءَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ ٱلْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ ٱلْمُنزِلُونَ(69)لَوْ نَشَآءُ جَعَلْنَٰهُ أُجَاجًۭا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ(70)أَفَرَءَيْتُمُ ٱلنَّارَ ٱلَّتِى تُورُونَ(71)ءَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَآ أَمْ نَحْنُ ٱلْمُنشِـُٔونَ(72)نَحْنُ جَعَلْنَٰهَا تَذْكِرَةًۭ وَمَتَٰعًۭا لِّلْمُقْوِينَ(73)فَسَبِّحْ بِٱسْمِ رَبِّكَ ٱلْعَظِيمِ(74)۞ فَلَآ أُقْسِمُ بِمَوَٰقِعِ ٱلنُّجُومِ(75)وَإِنَّهُۥ لَقَسَمٌۭ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ(76)إِنَّهُۥ لَقُرْءَانٌۭ كَرِيمٌۭ(77)فِى كِتَٰبٍۢ مَّكْنُونٍۢ(78)لَّا يَمَسُّهُۥٓ إِلَّا ٱلْمُطَهَّرُونَ(79)تَنزِيلٌۭ مِّن رَّبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ(80)أَفَبِهَٰذَا ٱلْحَدِيثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ(81)وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ(82)فَلَوْلَآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلْحُلْقُومَ(83)وَأَنتُمْ حِينَئِذٍۢ تَنظُرُونَ(84)وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنكُمْ وَلَٰكِن لَّا تُبْصِرُونَ(85)فَلَوْلَآ إِن كُنتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ(86)تَرْجِعُونَهَآ إِن كُنتُمْ صَٰدِقِينَ(87)فَأَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلْمُقَرَّبِينَ(88)فَرَوْحٌۭ وَرَيْحَانٌۭ وَجَنَّتُ نَعِيمٍۢ(89)وَأَمَّآ إِن كَانَ مِنْ أَصْحَٰبِ ٱلْيَمِينِ(90)فَسَلَٰمٌۭ لَّكَ مِنْ أَصْحَٰبِ ٱلْيَمِينِ(91)وَأَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلْمُكَذِّبِينَ ٱلضَّآلِّينَ(92)فَنُزُلٌۭ مِّنْ حَمِيمٍۢ(93)وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ(94)إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ ٱلْيَقِينِ(95)فَسَبِّحْ بِٱسْمِ رَبِّكَ ٱلْعَظِيمِ(96)
متن ترجمه سوره مبارکه واقعه
هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) واقع شود،(1)هیچ کس نمی‌تواند آن را انکار کند!(2)(این واقعه) گروهی را پایین می‌آورد و گروهی را بالا می‌برد!(3)در آن هنگام که زمین بشدّت به لرزه درمی‌آید،(4)و کوه‌ها در هم کوبیده می‌شود،(5)و بصورت غبار پراکنده درمی‌آید،(6)و شما سه گروه خواهید بود!(7)(نخست) سعادتمندان و خجستگان (هستند)؛ چه سعادتمندان و خجستگانی!(8)گروه دیگر شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانی!(9)و (سومین گروه) پیشگامان پیشگامند،(10)آنها مقرّبانند!(11)در باغهای پرنعمت بهشت (جای دارند)!(12)گروه زیادی (از آنها) از امّتهای نخستینند،(13)و اندکی از امّت آخرین!(14)آنها [= مقرّبان] بر تختهایی که صف‌کشیده و به هم پیوسته است قراردارند،(15)در حالی که بر آن تکیه زده و رو به روی یکدیگرند!(16)نوجوانانی جاودان (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنان می‌گردند،(17)با قدحها و کوزه‌ها و جامهایی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)!(18)امّا شرابی که از آن درد سر نمی‌گیرند و نه مست می‌شوند!(19)و میوه‌هایی از هر نوع که انتخاب کنند،(20)و گوشت پرنده از هر نوع که مایل باشند!(21)و همسرانی از حور العین دارند،(22)همچون مروارید در صدف پنهان!(23)اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام می‌دادند!(24)در آن (باغهای بهشتی) نه لغو و بیهوده‌ای می‌شنوند نه سخنان گناه آلود؛(25)تنها چیزی که می‌شنوند «سلام» است «سلام»!(26)و اصحاب یمین و خجستگان، چه اصحاب یمین و خجستگانی!(27)آنها در سایه درختان «سِدر» بی‌خار قرار دارند،(28)و در سایه درخت «طلح» پربرگ [= درختی خوشرنگ و خوشبو]،(29)و سایه کشیده و گسترده،(30)و در کنار آبشارها،(31)و میوه‌های فراوان،(32)که هرگز قطع و ممنوع نمی‌شود،(33)و همسرانی بلندمرتبه!(34)ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم،(35)و همه را دوشیزه قرار دادیم،(36)زنانی که تنها به همسرشان عشق می‌ورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند!(37)اینها همه برای اصحاب یمین است،(38)که گروهی از امّتهای نخستینند،(39)و گروهی از امّتهای آخرین!(40)و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالی (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده می‌شود)!(41)آنها در میان بادهای کشنده و آب سوزان قرار دارند،(42)و در سایه دودهای متراکم و آتشزا!(43)سایه‌ای که نه خنک است و نه آرامبخش!(44)آنها پیش از این (در عالم دنیا) مست و مغرور نعمت بودند،(45)و بر گناهان بزرگ اصرار می‌ورزیدند،(46)و می‌گفتند: «هنگامی که ما مُردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا برانگیخته خواهیم شد؟!(47)یا نیاکان نخستین ما (برانگیخته می‌شوند)؟!»(48)بگو: «اوّلین و آخرین،(49)همگی در موعد روز معیّنی گردآوری می‌شوند،(50)سپس شما ای گمراهان تکذیب‌کننده!(51)قطعاً از درخت زقّوم می‌خورید،(52)و شکمها را از آن پر می‌کنید،(53)و روی آن از آب سوزان می‌نوشید،(54)و همچون شتران مبتلا به بیماری عطش، از آن می‌آشامید!(55)این است وسیله پذیرایی از آنها در قیامت!(56)» ما شما را آفریدیم؛ پس چرا (آفرینش مجدّد را) تصدیق نمی‌کنید؟!(57)آیا از نطفه‌ای که در رحم می‌ریزید آگاهید؟!(58)آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش (پی در پی) می‌دهید یا ما آفریدگاریم؟!(59)ما در میان شما مرگ را مقدّر ساختیم؛ و هرگز کسی بر ما پیشی نمی‌گیرد!(60)تا گروهی را به جای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمی‌دانید آفرینش تازه‌ای بخشیم!(61)شما عالم نخستین را دانستید؛ چگونه متذکّر نمی‌شوید (که جهانی بعد از آن است)؟!(62)آیا هیچ درباره آنچه کشت می‌کنید اندیشیده‌اید؟!(63)آیا شما آن را می‌رویانید یا ما می‌رویانیم؟!(64)هرگاه بخواهیم آن را مبدّل به کاه در هم کوبیده می‌کنیم که تعجّب کنید!(65)(بگونه‌ای که بگویید:) براستی ما زیان کرده‌ایم،(66)بلکه ما بکلّی محرومیم!(67)آیا به آبی که می‌نوشید اندیشیده‌اید؟!(68)آیا شما آن را از ابر نازل کرده‌اید یا ما نازل می‌کنیم؟!(69)هرگاه بخواهیم، این آب گوارا را تلخ و شور قرار می‌دهیم؛ پس چرا شکر نمی‌کنید؟!(70)آیا درباره آتشی که می‌افروزید فکر کرده‌اید؟!(71)آیا شما درخت آن را آفریده‌اید یا ما آفریده‌ایم؟!(72)ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان) و وسیله زندگی برای مسافران قرار داده‌ایم!(73)حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزّه بشمار)!(74)سوگند به جایگاه ستارگان (و محل طلوع و غروب آنها)!(75)و این سوگندی است بسیار بزرگ، اگر بدانید!(76)که آن، قرآن کریمی است،(77)که در کتاب محفوظی جای دارد،(78)و جز پاکان نمی‌توانند به آن دست زنند [= دست یابند].(79)آن از سوی پروردگار عالمیان نازل شده؛(80)آیا این سخن را [= این قرآن را با اوصافی که گفته شد] سست و کوچک می‌شمرید،(81)و به جای شکر روزیهایی که به شما داده شده آن را تکذیب می‌کنید؟!(82)پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه می‌رسد (توانایی بازگرداندن آن را ندارید)؟!(83)و شما در این حال نظاره می‌کنید (و کاری از دستتان ساخته نیست)؛(84)و ما از شما به او نزدیکتریم ولی نمی‌بینید!(85)اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمی‌شوید،(86)پس آن (روح) را بازگردانید اگر راست می‌گویید!(87)پس اگر او از مقرّبان باشد،(88)در رَوح و ریحان و بهشت پرنعمت است!(89)امّا اگر از اصحاب یمین باشد،(90)(به او گفته می‌شود:) سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب یمینند!(91)امّا اگر او از تکذیب‌کنندگان گمراه باشد،(92)با آب جوشان دوزخ از او پذیرایی می‌شوید!(93)و سرنوشت او ورود در آتش جهنّم است،(94)این مطلب حقّ و یقین است!(95)پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را منزّه بشمار)!(96)
تفسیر و فضیلت‌های سوره واقعه
در اینجا بخشی از تفسیر آقای قرائتی از اوایل سوره واقعه شروع می‌شود و به مرور در آپدیت‌ها مطالب بیشتری برای شما قرار داده خواهد شد.
تفسیر سوره واقعه از آیه ۱ تا آیه ۱۰
إِذٰا وَقَعَتِ اَلْوٰاقِعَةُ «۱» `لَيْسَ لِوَقْعَتِهٰا كٰاذِبَةٌ «۲» آنگاه‌كه آن واقعه (عظيم قيامت) روى دهد. كه در واقع شدن آن دروغى نيست (و سزا نيست كسى آن را دروغ شمارد).
إِذٰا وَقَعَتِ اَلْوٰاقِعَةُ «۱» `لَيْسَ لِوَقْعَتِهٰا كٰاذِبَةٌ «۲» آنگاه‌كه آن واقعه (عظيم قيامت) روى دهد. كه در واقع شدن آن دروغى نيست (و سزا نيست كسى آن را دروغ شمارد).
خٰافِضَةٌ رٰافِعَةٌ «۳» `إِذٰا رُجَّتِ اَلْأَرْضُ رَجًّا «۴» آن واقعه) پايين‌آورنده و بالا برنده است (نظام خلقت را زير و رو مى‌كند و نااهلان را پايين و خوبان را بالا مى‌برد). آنگاه‌كه زمين به سختى لرزانده شود.
بُسَّتِ اَلْجِبٰالُ بَسًّا «۵» `فَكٰانَتْ هَبٰاءً مُنْبَثًّا «۶» و كوه‌ها به شدّت متلاشى شوند. پس به حالت غبار پراكنده درآيند. نكته‌ها: «خفض» به معناى فروآوردن و به زير كشيدن و «رفع» به معناى بالا بردن و برافراشتن و «رج» به معناى لرزش شديد و تند و از جا كنده شدن است.«بس» به معناى خرد شدن در اثر فشار شديد است و «هَبٰاءً» به خاك نرم مانند غبار و ذرّات معلّق در هوا مى‌گويند و «منبث» به معناى پراكنده است.هركجا وقوع امر و حادثه‌اى قطعى باشد، براى بيان آن مى‌توان از فعل ماضى استفاده كرد. لذا بسيارى از آيات درباره قيامت، با فعل گذشته بيان شده است. «إِذٰا وَقَعَتِ اَلْوٰاقِعَةُ» چنانكه با ديدن سيل بزرگى كه به‌سوى شهر حركت مى‌كند، مى‌توان گفت: سيل شهر را برد، بااينكه هنوز سيل به شهر نرسيده است.جمله «لَيْسَ لِوَقْعَتِهٰا كٰاذِبَةٌ» يعنى هنگامى كه مردم وقايع پيش از قيامت را ببينند، با تمام وجود آن را باور خواهند كرد. در قرآن، آيات ديگرى نظير اين آيه آمده است، از جمله:«فَلَمّٰا رَأَوْا بَأْسَنٰا قٰالُوا آمَنّٰا بِاللّٰهِ» زمانى كه عذاب را ديدند، گفتند به خدا ايمان آورديم.«لاٰ يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتّٰى يَرَوُا اَلْعَذٰابَ اَلْأَلِيمَ» تا لحظه ديدن عذاب دردناك، ايمان نمى‌آورند.«لاٰ يَزٰالُ اَلَّذِينَ كَفَرُوا فِي مِرْيَةٍ مِنْهُ حَتّٰى تَأْتِيَهُمُ اَلسّٰاعَةُ بَغْتَةً» كفار همواره در شك و ترديد هستند تا آنكه ناگهان قيامت به سراغشان آيد.
امام سجاد عليه السلام فرمودند: به خدا سوگند! واقعه قيامت، دشمنان خدا را به دوزخ فرومى‌آورد، «خٰافِضَةٌ» و اولياى خدا را به بهشت بالا مى‌برد. «رٰافِعَةٌ» آرى، عزّت و ذلّت، بلندمرتبگى و پستى واقعى در آن روز معلوم مى‌شود كه بزرگان گفته‌اند: «الفقر و الغنى بعد العرض على الله» ، فقر و غناى واقعى پس از آنكه اعمال بر خدا عرضه شود، معلوم گردد.
وضع زمين و كوه‌ها در آستانه قيامت زمينى كه آرامگاه و استراحتگاه بود، «اَلْأَرْضَ مِهٰاداً» و براى امرار معاش بر پشت آن راه مى‌رفتيم و تلاش مى‌كرديم، «فَامْشُوا فِي مَنٰاكِبِهٰا» در آن روز ناآرام و بى‌قرار مى‌شود؛ زلزله‌اى بى‌سابقه و بى‌نظير رخ مى‌دهد كه زمين به شدّت مى‌لرزد، به گونه‌اى كه خداوندِ بزرگ، به آن عظيم مى‌گويد. «إِنَّ زَلْزَلَةَ اَلسّٰاعَةِ شَيْ‌ءٌ عَظِيمٌ» كوه‌ها باآن‌همه سنگينى و ريشه‌اى كه در عمق زمين دارند، از جاى كنده و روان شده، «سُيِّرَتِ اَلْجِبٰالُ» به شدّت به هم برخورد مى‌كنند، «فَدُكَّتٰا دَكَّةً وٰاحِدَةً» تا خرد و متلاشى شده، «بُسَّتِ اَلْجِبٰالُ بَسًّا» و تبديل به سنگريزه و ذرّات پراكنده مى‌شوند، «هَبٰاءً مُنْبَثًّا» و آن ذرّات در اثر فشار، مانند پشم حلاجى شده ريزريز شوند، «كَالْعِهْنِ اَلْمَنْفُوشِ» و مانند غبارى در هوا پراكنده شوند. «فَكٰانَتْ هَبٰاءً مُنْبَثًّا» و اين همان ماجراى آغازين آفرينش است: «وَ هِيَ دُخٰانٌ»
اگر نظری انتقادی در مورد متن سوره واقعه بدون ترجمه یا در مورد فضیلت و ثواب آن دارید در کامنت‌ها برای ما بنویسید و همچنین اگر مطالبی در فضیلت سوره واقعه می‌دانید در کامنت‌ها با ما اشتراک بذارید.
روایت از امام علی (ع): ایشان فرمودند: «سوره واقعه را بخوانید، زیرا در آن وعده‌های الهی و نشانه‌های قیامت آمده است و خواندن آن موجب برکت در زندگی می‌شود.»
روایت از پیامبر اکرم (ص): «هر کس سوره واقعه را در شب بخواند، به او وعده داده می‌شود که از اهل بهشت خواهد بود.»